تاریخچه ووشو

 

ووشو در ورزش ملی چین که مرکب از دو کلمه "وو"و "شو" به معنی هنر رزم تشکیل شده است و در دو روش مسابقاتی سن شو ( مبارزه ) وتالو (اجرای فرم ) برگزار می گردد.این رشته اصیل و کهن از دیر باز مورد استقبال ملتهای مختلف از جمله ملل سا کن در حوزه جغرافیایی جنوب شرق آسیا بوده است و به نظر می رسد که خاستگاه تعداد بسیاری از رشته های رزمی موجود در اقصی نقاط دنیا می باشد .
مسابقات آسیایی و جهانی این رشته در حال حاضر بصورت مسابقات آسیایی و جهانی برگزار می گردد.
ووشو یا کونگ فو چینی به عنوان کهن ترین هنر رزمی جهان دارای قدمتی بیش از دو هزار و پانصد و به روایتی 4000 سال می باشد که در حال حاضر به عنوان یکی از باارزش ترین میراث های سنتی سرزمین اژدهای زرد (چین) مورد توجه قرار گرفته است.
پس از مطرح شدن ووشو در بعد مسابقاتی ، اولین انجمن رسمی آن در سال 1920 در کشور چین تاسیس شد و دست اندرکاران امور شدیدا به ترویج مسابقات در سطوح مختلف پرداخته و سرمایه های انسانی و مالی فراوان را در این راه به خدمت گرفتند که بر اثر همین کوشش ها از سال 1932 گردهمایی های ملی آغاز و در سال 1933 ووشو رسما به لیست مسابقات و بازیهای ملی وارد شد .
اولین مسابقات ملی ووشو در سال 1935 برگزار گشته و متعاقبا در سال1936 معرفی آن در سطح بین المللی ، یک تیم 9 نفره از قهرمانان ووشو در جریان المپیک برلین حرکاتی را به نمایش گذاشته که بسیار مورد توجه و تشویق حضار قرار گرفت . آنگاه پس از چندین سال مطالعه ، تحقیقات و پژوهش در سال 1958 بدلیل استقبال شدید مردم از مسابقات مقررات و قوانین کاملی توسط سازمان تربیت بدنی چین وضع شد که با تلاش دیگر اساتید و قهرمانان این رشته در سطوح جهانی با حضور 14 کشور در سال 1987 اولین مسابقه قهرمانی ووشو آسیا در ژاپن برگزار گردیده و نیز همان سال WFA یا فدراسیون ووشو آسیا تشکیل شد . در همین حال در رقابتهای اروپا ، آمریکا و فدراسیون های مربوطه تشکیل و پس از کوشش های فراوان در سال 1900 ووشو به عنوان یکی از رشته های مسابقاتی در بازیهای آسیایی وارد گودشد . سپس با تشکیل فدراسیون بین الملی ووشوIWUF در سال 1991 اولین دوره مسابقات ووشو قهرمانی جهان با حضور 36 کشور در چین برگزار و متعاقبا دومین دوره آن نیز در سال 1993 در کشور مالزی به انجام رسید و همچنین کشور آمریکا نیز بعنوان محل برگزاری سومین دوره مسابقات جهانی ووشو در سال 1995 برگزیده شد .
در کشورمان نیز همسان با دیگرممالک چند سالی است به همت و پشتکار تنی چند از زحمتکشان و عاشقان این هنر شاهد توسعه و گشترش این هنر رزمی که به تعبیری می توان آن را گوهر تابناک هنرهای رزمی معرفی نمود ، از سال 1368 رسما تحت پوشش فدراسیون های مختلف از جمله تکواندو، کاراته ، رزمی و دفتر جهاد تربیت بدنی شروع نمود و از اسفند 1382 ووشو فعالیت خود را در قالب فدراسیون مستقل ادامه می دهد و با 19 سبک در سی و دو استان (با در نظر گرفتن کرج و کیش) فعال می باشد. با اینکه مدت زیادی از تاسیس فدراسیون ووشو نمی گذرد، روند رو به رشد این رشته کاملاً مشهود است و از نظر فنی نیز هنرجویان وطن عزیزمان در سطح قابل تحسینی ارتقاء پیدا نموده اند که این موضوع مورد توجه صاحب نظران و کارشناسان فدراسیون بین المللی IWUF نیزقرار گرفته است.
مضافاً شرکت تعدادی از اساتید و قهرمانان عزیز ایرانی در تورنمت های بین المللی و بالاخص مسابقات مختلف قهرمانی جهان و آسیا باعث کسب رتبه ها و امتیازات عالی گشت، سنگینی ترازوی افتخارات را افزون نموده که امید است روز به روز بر وسعت این آگاهی ها و افتخارات افزوده شود.
بخش مسابقاتی ووشو یا کونگ فو چینی دارای 3 سیستم عمده می باشد که عبارتند از اجرای فرم (تالو) و رقابت های مبارزاتی (سانشو) که در قالب فرم های استاندارد و اوزان مختلف انجام می گردد و مسابقات دوئی لین (مبارزه قراردادی دو یا چند نفره با سلاح یا بدون سلاح).
رشته ووشو دارای تشکیلات معتبر و منظم جهانی با علامت اختصاری IWUF می باشد که در کشور چین مستقر است.
این فدراسیون دارای 120 عضو رسمی و فعال می باشد که در سال 1990 تاسیس شده است و عضویت ووشو جمهوری اسلامی ایران در سال 1991 به عنوان سی و هفتمین عضو فدراسیون جهانی در نهاد مذکور پذیرفته شد. خوشبختانه استقبال ملل مختلف از این رشته زیبا در حد بسیار بالایی بوده، به طوری که گستره جغرافیایی آن که محدود به حوزه شرق آسیا بوده در حال حاضر به اقصی نقاط جهان گسترش یافته و در بخش های مختلف آن در هر دوره از مسابقات قدرت های جدیدی ظاهر می شوند که این امر نشان دهنده پیشرفت و بالندگی این رشته است.
کنفدراسیون ووشو آسیا با علامت اختصاری WFA با 27 عضو در سال 1987 تاسیس و در کشور ژاپن مستقر است که خوشبختانه با زحمات انجام شده دکتر مهدی علی نژاد ریاست فدراسیون ووشو ایران و عضو هیات رئیسه فدراسیون های جهانی و آسیایی ووشو می باشد و آقای محمد پورغلامی نژاد عضویت کمیته فنی فدراسیون ووشو آسیا را عهده دار می باشد.




نگاهی به تاریخچه ورزش ووشو در چین

ووشو wushu به هنرهای رزمی کشور چین گفته می‌شود که در آن انواع مختلف حرکات برای سلامتی جسم و روح و دفاع شخصی در نظر گرفته شده‌ است.
در چین باستان از هنرهای رزمی برای دفاع از سرزمین ، خود یا خانواده و مقابله با دشمنان و راهزنان و ... استفاده می ‌شد . ووشو نه تنها یک ورزش سنتی چین، بلکه عناصر فلسفی، اخلاقی، زیباشناسی، پزشکی و نظامی را نیز در بر دارد.
هدف فنون رزمی ووشو ناتوان کردن و زیان رساندن به دشمن است. از این رو ووشو یکی از شیوه های تمرینی مهم ارتش های چین باستان بوده و حتی امروزه نیز در تمرینات پلیس و نیروهای مسلح ارتش نیز مورد استفاده قرار می گیرد.
ووشو به عنوان نوعی ورزش، تمام فنون رزمی خود را حفظ کرده، اما به دلیل محدودیت های قوانین مسابقه، ورزش ووشو بر اصل زیان نرساندن به حریف متکی است. برای نمونه، در مسابقات سانشو محدودیت هایی برای حرکاتی که می تواند به حریف آسیب برساند، ایجاد شده است.
امروزه ووشو به صورت یک ورزش استاندارد جهانی به مردم جهان ارایه شده ‌است و فقط منحصر به کشور چین نیست و مردم کشورهای مختلف برای بهره گیری از خواص طبی و شرکت در رقابت های قهرمانی در این رشته ورزشی تمرین می‌کنند.
هنر رزمی ووشو در مسابقات در دو بخش تالو و سانشو ارائه می‌شود:
زمینه تالو (اجرای فرم های سنتی چینی به صورت زیبا به همراه حرکات آکروباتیک)
زمینه سانشو (مبارزه آزاد بر روی سکو با استفاده از دستان و پاها و زیرگیری)
توسعه ووشو در سلسله های مینگ (1368-1644 میلادی ) و چینگ (1636-1912میلادی ) به اوج خود رسید. در این زمان، ووشو به شاخه های گوناگون مانند چان چوان، نان چوان و تای چی تقسیم شد.
در زمان جمهوری چین (1912-1949 م.) ووشو به نوعی ورزش تبدیل شد و باشگاه های تخصصی بسیاری در زمینه ورزش ووشو ایجاد شد. در سال 1936، تیم ملی ووشوی چین برای ارائه نمایش های ووشو عازم بازی های المپیک برلین شد.
ووشو پس از تاسیس جمهوری خلق چین توسعه ای جهشی داشته است. در سال 1999، کنفدراسیون بین المللی ووشو به کمیته بین المللی المپیک پیوست و به یکی از فدراسیون های زیرمجموعه این کمیته تبدیل شد. این امر به معنای آن است که ووشو در آینده نزدیک به یکی از رشته های رسمی بازی های المپیک تبدیل خواهد شد.

معنی لغات و اصطلاحات ووشو در ادامه ی مطالب...